In de Hamtstraat, ter hoogte van het thans verdwenen ‘café bij Amelie’ (Amelie Louwette, Hamtstraat 13), lag eertijds de eindstreep van een aantal wielerwedstrijden die in Widooie georganiseerd werden. Meestal waren deze wedstrijden ingericht voor de plaatselijke renners. Ik denk daarbij aan Albert Roeffart (geboren in 1955) en Ronny Budo (geboren in 1960).

Albert Roeffart begon zijn wielerloopbaan in 1970 bij de nieuwelingen. Dat eerste seizoen leverde hem meteen al een eerste overwinning op te Jesseren en verschillende ereplaatsen in andere wedstrijden. Het jaar daarop reed Albert niet, om vervolgens één seizoen bij de juniores te rijden. Het leverde hem o.a. een tweede prijs te Lommel op. Alberts carrière stond dan enkele jaren op een laag pitje. Hij kwam 45 kilo bij. In 1980 begon Albert terug met het serieuze werk. Hij trainde in zijn eentje de 45 kilo eraf en fietste bij de toeristen. In 1982 kwam hij uit bij de vrije liefhebbers. Hij behaalde een overwinning in Schakkebroek en een jaar later kwam de kers op de taart: Belgisch kampioen bij de vrije liefhebbers. Albert begon dat jaar te sukkelen met kwetsuren aan beide voeten en herhaalde ingrepen konden het euvel spijtig genoeg niet verhelpen. Albert stopte einde 1983. Hij had zo’n 50 wedstrijden gereden waarvan hij er drie gewonnen had.

Ronny Budo begon in 1973 met koersen. Zijn eerste wedstrijd, waarin hij overigens tweede werd, reed hij op een oude fiets van buurman John Peeters. Eerst was dat bij de Vlaamse wielerschool, om vervolgens bij de nieuwelingen, juniores en liefhebbers aan te treden. Hij stopte in 1984 met zijn wielercarrière. Ronny behaalde in totaal 12 overwinningen, waaronder het clubkampioenschap in Leopoldsburg in 1977 (voor Nico Emonds); in Jesseren werd Ronny tweede in het provinciaal kampioenschap voor nieuwelingen (voor Eric Vanderaerden) en een dag later – op Widooie kermis – kwam hij als eerste over de streep in een wedstrijd in Lixhe. In detail ziet zijn palmares van de jaren 1976-1979 er als volgt uit: 1976: 42 wedstrijden, twee overwinningen, tweemaal tweede en 35 keer in de eerste tien; 1977: 52 wedstrijden, vijf overwinningen, zeven keer tweede, elf keer derde, zeven keer vierde; 1978: 49 wedstrijden, vier overwinningen, vier keer tweede, twee keer derde, daarenboven nog negen keer in de eerste tien; 1979: 48 wedstrijden, drie keer tweede, daarenboven nog negentien keer in de eerste tien. Ronny behaalde zijn meeste overwinningen in de spurt omdat hij zeer snel was, al kwam hij ook twee keer alleen binnen. Merkwaardig genoeg heeft Ronny nooit in Widooie zelf gereden. Zijn supporterslokaal was destijds gevestigd in het oude café Daenen (waar toen ook het duivenlokaal was, thans Stelstraat 66 bewoond door Roland Deploige).

Ronny was de derde generatie Budo die koerste. Voor hem reden ook zijn vader Romain (1935-1999) en zijn grootvader Jean (1905-1982). Ook Albert Vankriekelsvenne (1915-1983) heeft een tijdje de wielermicrobe te pakken gehad. Romain Budo was 14 jaar toen hij bij de toenmalige categorie van de onderbeginnelingen startte. Van zijn vader moest hij rijden op een fiets zonder versnellingen om aan kracht te winnen. In de eerste twee jaren bij de onderbeginnelingen behaalde Romain zo maar eventjes 33 overwinningen waaronder het kampioenschap van België in Eben-Emael. Bij de nieuwelingen (toen vanaf 16 jaar) kon Romain 14 zegepalmen mee naar huis brengen. Romain was een echt krachtmens die de spurt van ver inzette en de rest kon er niet meer over. Aan deze veelbelovende carrière kwam plots een einde toen hij te Mechelen-Bovelingen zwaar ten val kwam. De gevolgen waren desastreus: een gebroken hand, gebroken ribben en een half afgescheurd oor. Romain kwam die tegenslag niet te boven, hij stopte met koersen en ging op 18 jarige leeftijd bij FN werken. Op iets minder dan 4 jaar tijd had hij 47 wedstrijden gewonnen. Een indrukwekkend palmares.